Odległość i czas

"Jest czas rodzenia i czas umierania, Czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono (...), Czas szukania i czas tracenia (...), Czas rozdzierania i czas zszywania, Czas milczenia i czas mówienia, Czas miłowania i czas nienawiści, Czas wojny i czas pokoju." (Paulo Coelho: "Jedenaście minut")

Na wszystko przyjdzie czas, oczywiście. On też pokaże, ile ten związek przetrwa mimo przeciwności losu. Dzisiejszy post napiszę w innej formie. Niech to będzie wywiad z samym sobą o miłości na odległość:

-Spotyka się Pan z osobą, którą widzi bardzo rzadko. Czy nie miewa Pan myśli, że taki układ nie ma sensu?

-Ach tak, gdybym nie miał takich myśli nie istniałby ten blog (śmiech). Staram, a właściwie staramy się, by ten czas pomiędzy spotkaniami również był "spędzony wspólnie".

-Co Pan przez to rozumie?

-Chyba najlepiej opisuje to post o "rozmowie". Niestety, innej możliwości komunikacji nie mamy.

-Jest sens tracić czas na taką miłostkę?

-Jeszcze kilka lat temu pomyślałbym, że nie ma. Miałem wcześniej dziewczynę, którą również kochałem. Teraz, mimo że nie mam z nią kontaktu, to śmiało mogę powiedzieć, że niczego w życiu nie żałuję. Choć związek się nie udał, to ważne są wspomnienia, te chwile w stanie zakochania, które zostaną na zawsze. Miłość to coś pięknego i warto w nią inwestować jako na najbardziej opłacalnej lokacie, która zaprocentuje nam dojrzałą postawą w przyszłości.

-Wierzysz w to, że będzie trwała wiecznie?

-Miłość? Nie będzie. Wieczne są tylko wspomnienia i to tylko pod warunkiem, że choroba nam ich nie odbierze. To one będą mną kierować w dorosłym życiu.

-Czy to oznacza, że w przyszłości nie będziesz już kochał?

-To oznacza tylko tyle, że prawdziwa miłość przemija. Szybciej lub później, ale zawsze. Nie chcę rozmawiać o przyszłości. Teraz, to teraz. Kocham i chcę o tym pisać, bo to wspaniałe uczucie. I ani czas, ani odległość mi w tym nie przeszkodzi. Dopóki będziemy potrafili kochać mimo wszystko. To trudne, ale możliwe.