Nadchodzi wiosna

Mam nadzieję, że dzisiaj nie wylecę z falstartem pisząc, że wreszcie odchodzi od nas zima. Rok temu pisałem o lepszej pogodzie jeszcze w marcu (wtedy też wiosna nie kazała na siebie tak długo czekać) i teraz jest świetna sposobność, by porównać post sprzed roku i ten obecny (link do niego macie tutaj). Więc wiosno, postaraj się nas nie zawieść!

Oczywiście równie trudno będzie znieść widok spódniczek, "dekoltów do pępka" i temu podobnych jak wtedy, gdy pisałem post z powyższego linku. Z roku na rok też pojawia się ten sam problem: jak skutecznie nie myśleć o innych dziewczynach. Kłopot ten jednak obecnie nie będzie aż tak wielki, ponieważ widuję się z moją dziewczynką o wiele częściej. Gdyby nie to, znowu musiałbym prosić Bloga - lekarstwo - o siłę, by móc bez obaw wytrzymać do naszego kolejnego spotkania.

Chwilami mam wrażenie, że dużo łatwiej byłoby nie mieć nikogo. Już wcześniej snułem podobne rozważania. Ta cała odpowiedzialność, wierność i posłuszeństwo zasadom jest mimo tego, że się kogoś naprawdę kocha, dość trudna. Zmusza nas do większego wysiłku i zaangażowania, czego z reguły nie lubimy. Oczywiście, gdybyśmy nie byli razem, to byłoby o stokroć gorzej, więc nawet nie przyjmuję takiej ewentualności do świadomości. Trzeba po prostu stawić czoło wiośnie!

Ostatnie (miejmy nadzieję) śniegi widać jeszcze przez okno, a w planach wiosenny piątkowy spacerek. Oby słońce zaprzyjaźniło się z nami, bo już to siedzenie w domu staje się dosyć nudne.